23 Şubat 2017 Perşembe

Ne zaman normalleşiyorsun?

Ne zaman evleniyorsun? Ne zaman saçını/sakalını kestiriyorsun? Ne zaman okula başlıyorsun? Ne zaman askere gidiyorsun? Ne zaman çocuk yapıyorsun?...Bu sorular böyle uzar gider. Bence hepsi aynı kategoride. Kategorinin adı belli: Standardizasyon veya normalleştirme! 

Nicelik olarak anlamlı istatistik oluşturacak kadar sayıya sahip olan topluluklar için her zaman istatistiksel bir dağılım vardır. Bu dağılım, rasgele etkiler sonucu oluşuyorsa "Merkezi Limit Teoremi"ne göre Normal veya Gauss dağılımına yakınsar. Gauss dağılımı deyince biraz yabancı gibi gelse de en azından üniversitede okuyanlar notlandırma için kullanılan çan eğrisi diye bir şey duymuştur. İşte Gauss dağılımı tam olarak odur. Mesela bir sınıftaki alınan notların dağılımı yaklaşık olarak bu dağılıma yakınsar, yani çan eğrisi (bell curve) gibidir. Eğrinin en tepe noktası aşağıda görüldüğü gibi bu dağılımın ortalaması olan değeri verir. Bu dağılımda ortalamadan ne kadar sağa veya sola kaydığın ise standart sapmayı gösterir.
*

İşte çoğunluk bu eğrinin şişkin kısmında olduğundan buranın dışında kalanlar toplum tarafından içeriye sokulmak ister. İşte ben buna normalleştirme diyorum. Saçını/sakalını kesmek, askere gitmek, evlenmek, xxx marka elbiseler giymek, çocuk sahibi olmak, xxx dininin gereklerini yerine getirmek, falanca restorana gitmek, filanca alışveriş merkezinde vakit geçirmek, şu diziyi izlemek, bu filme gitmek, tek tip tohumla üretilmiş ürünlerle beslenmek vs. hep bu normal hale getirme refleksinin sonucudur. Eğer toplumdaki bu eğilim amacına ulaşırsa sonuç aşağıdaki gibi olur: Tek tipleşme! Tek tipleşmeyi amaçlayan eller toplumları kolay kontrol etmek için bu yola başvurur.
**
Bunun doğadaki karşılığı biyo-çeşitliliğin yok olmasıdır. Biyo-çeşitlilik yok olursa kalan türlerin yaşama şansı azalır. Hakim olan türlere faydadan çok zararı dokunur. Hakimiyetin tek elde toplanması faydadan çok zarar getirmiştir. Hata yapma olasılığını arttırmıştır. Yönetim biçimlerinde de monarşiler bu yüzden çuvallamış, ortak akılla çoğulcu rejimlere evrilmiştir.

Sonuç olarak tek tipleşmenin aslında kendine de faydası yoktur. Biz çeşit çeşit, renk renk olalım. Her kafadan bir ses çıksın. Hepimize daha çok faydası olur. 

Bonus:



* mustafaakca.com
** wikipedia.org


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder