Öyle zamanlarda gelir ki ölüm..Tam da hayatın derinliklerinde kafamızı kaldırmadan debelenmekteyizdir. Haber gelir ve kafamıza "BAAM!" diye vurur. Sonra birden sessizlik.. Hiç bir şey yapamazsın ağlamak dışında. Bu da ne kadar sulu göz olduğuna bağlıdır. Ama ağlamak en iyisidir. Artık gözyaşın da kalmayınca düşünmeye ve idrak etmeye başlarsın. En acısı da bundan sonrasıdır. Kabullenmezsen ölümü yaşayamayacaksındır çünkü. Eski koşuşturmana geri dönemeyeceksindir. Bu yüzden kabul edersin ve sonra normal bir şeymiş gibi bahsetmeye başlarsın. Aslında öyledir ama anlamak istemezsin acın dinmeden. Yine de gidene değil ama kalana zor gelir ölüm.
Bugün aslında bildiğimiz ama kabullenemediğimiz bir ölüm gerçekleşti. Küçük bir çocuğun masum hikayesi tam da hayat yeni başlamışken, polis tarafından sona erdirildi. 269 gün direndi ama olmadı. Olamazdı da zaten çünkü kötüler kazanırdı bu dünyada hep. Ekmek almak için sokağa çıktı ve bir daha dönemedi evine..
Ölümün götürdüklerini en fazla ailesi yaşayacak elbette. Ama halk olarak bizler de bir daha Berkin'ler ölmesin diye elimizden geleni yapmalıyız. Yapmazsak eğer, bu kara düzen masumları yutar tek tek hem de hiç acımadan.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder